Emisja metanu z terenów przemysłowych i zurbanizowanych, a także jego wymiana między lądem a atmosferą, jest jednym z najważniejszych zagadnień badawczych w środowisku, ponieważ ten podstawowy szklarniany gaz bardzo silnie wpływa na globalne ocieplenie. Na skutek wprowadzenia przez Komisję Europejską regulacji prawnych zobowiązujących jednostki sektora wydobycia i dystrybucji ropy naftowej, gazu zimnego i węgla do badań uwalniania przez nie metanu w ostatnich latach nastąpił gwałtowny rozwój technik pomiarowych, który pozwolił na prowadzenie badań strumienia tego gazu w wolnej atmosferze. Praca przedstawia oszacowania emisji metanu z różnych elementów krajobrazu antropogenicznego na przykładzie przeprowadzonych przez autora badań na terenie województwa śląskiego w latach 2018–2022. Publikacja poszerza wiedzę na temat wpływu działalności technicznej człowieka na parametry fizyczne atmosfery. Wynikiem presji człowieka na środowisko są m.in. składowiska odpadów, hałdy górnicze, szyby wentylacyjne oraz infrastruktura do dystrybucji gazu ziemnego. Tak zróżnicowany teren wymaga różnego podejścia do zagadnienia emisji metanu i dlatego w pracy obszernie przedstawiono wiele metod badawczych i technik pomiarowych stężenia metanu. W badaniach terenowych były one dostosowane do analizowanych emiterów metanu. Szeroki zakres metod badawczych oraz różne rodzaje źródeł metanu sprawiły, że publikacja zawiera bardzo bogaty zasób cytowań aktualnej literatury naukowej, stając się tym samym rzetelną bazą merytoryczną i faktograficzną prezentowanych badań. I choć dyscyplina analiz spektrometrycznych metanu jest bardzo dynamiczna i informacje szybko mogą się dezaktualizować, to kompozycja publikacji została tak pomyślana, aby bez względu na opracowania nowych urządzeń pomiarowych zawarte treści były cennym materiałem naukowym.

Poszczególne rozdziały monografii zapoznają czytelnika z takimi zagadnieniami, jak:

• bilansowanie metanu;
• techniki pomiaru stężenia metanu (chromatografia gazowa, czujniki pelistorowe i półprzewodnikowe oraz metody optyczne oparte na spektrofotometrii) wraz z informacjami dotyczącymi kalibracji i obowiązującej skali odniesienia dla pomiarów stężeń metanu na atmosferycznym poziomie;
• parametry mieszania atmosfery zastosowane w autorskim modelowaniu dynamiki warstwy granicznej i technika oceny wielkości strumienia emisji metanu za pomocą instrumentów wykorzystujących parametry mikrometeorologiczne atmosfery;
• metoda przesiewowa określania wielkości uwolnienia metanu ze źródeł rozproszonych o niewielkich wartościach emisji tego gazu;
• platformy satelitarne, za których pomocą możliwe jest szacowanie emisji metanu ze źródeł punktowych i powierzchniowych w różnych skalach przestrzennych.